Hochschule für gestaltung

Hochschule für gestaltung

Otl Aicher (1922 – 1991) Alman bir grafik tasarımcısı. 1946 yılında Aicher Münih’teki Güzel Sanatlar Akademisi’nde heykel bölümünde okumaya başladı. 1953 yılında Inge Scholl ve Max Bill ile birlikte 1950’ler ve 1960’larda tasarım alanında Almanya’nın önde gelen eğitim merkezlerinden biri haline gelen Ulm Tasarım Okulu’nu (Hochschule für Gestaltung Ulm) kurdu ve burada dersler vermeye başladı.

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra da, 1954 yıllarında Almanya’nın Ulm kentinde endüstri dizayn eğitimi yapılmak üzere bir, “Biçimlendirme Yüksek Okulu” (Hochschulefür Gestaltung) açılmıştır. Bu okulun yönetimine eski Bauhaus’un öğretim üyelerinden olan, Max Bill getirilmiştir (Eti, 1971: 72). Ulm Tasarım Yüksek Okulu, Bauhaus düşüncesinin üzerine pedagojik açıdan, tasarım eğitimine bilimselliği katmanın yanı sıra Alman endüstrisiyle yoğun bir ilişki içine de girmiştir (Celbiş, 2009: 177).

Bauhaus’da olduğu gibi öğrenciler ortak ve zorunlu ilk sene sonunda beş uzmanlık alanından birinde eğitimlerine devam ediyorlardı. Bauhaus gibi etkili bir Alman okulu olan UHG, sanat ve teknolojiye kendine özgü bir yaklaşım sergiliyordu. Öncelikle UHG, tasarımcının koordinasyon işlevini üstlendiği bir savaş sonrası endüstrisine doğmuştu. Tasarımcıdan, maksimum verimlilik sağlamak için uzmanlarla işbirliği yaparak üretimin en çeşitli ihtiyaçlarını ve kullanımı, malzeme verimliliğini ve kullanıcının kültürel tatminini koordine etmesi bekleniyordu. Oysa Bauhaus, Gropius’un kendi deyişiyle sanatçılarla işbirliği yaparak tasarımda ortak bir payda bulmaya ve bir “tasarım bilimi” geliştirmeye çalışıyordu (Westphal, 1991: 39). Bu sebeple UHG’de tasarım eğitimi, Bauhaus’un “yaparak öğrenme” düsturunun yeni bilimsel araştırma yöntemleri ve savaş sonrası endüstri ilişkilerini göz ardı ettiği varsayılarak artık sanat tabanlı bir pratik olarak ayrıntılandırılmamaya başlandıSonuç olarak, 27müfredat daha çok bilim dersleriyle desteklendi. Benzer bir şekilde, ortak temel tasarım programı da sistematik bir yaklaşım ile yeniden kurgulandı. Ders içeriği, görsel deneyler (simetri ve topoloji algı ve öğretilerine dayanan iki ve üç boyutlu çalışmalar), atölyeler (ahşap, metal, plastik, fotoğraf v.b.), sunum (desen, yazı, dil, serbest el v.b.) ve yöntembilim (mantığa giriş, matematik, kombinatorik ve topoloji) gibi konulardan oluşmaktaydı. Nitekim okulun farklı yaklaşımında yöntembilim ve işlevsellik önemli birer öge olarak karşımıza çıkar. Bunun yanında teori ve pratik, %50 gibi bir oranda müfredatta dengelenmiştir (Jacob, 1988: 228).